Eenvoud

Als reporter voor een regionale krant kom ik niet alleen op persconferenties van plaatselijke evenementjes, maar ook in de huiskamer van alledag. Van oudbollig of poepsjiek tot rommelig of ronduit vies, je komt overal. Vanavond was weer zo'n apart geval. Een routine-artikel over een vereniging draaide op zijn minst verrassend uit. Voor ik het wist zat ik in een oude maar bijzonder gemakkelijke zetel in een ronduit gezellige en warme living, met rustige muziek en een glas rode wijn in mijn hand. Ik luisterde naar 5 veertigers die al 20 jaar elke maand samenkomen. Met enkel een blad papier en een woordenboek uit 1978 spelen ze dan een simpel taalspelletje, een halve drogreden om naar eigen zeggen tot een flink gat in de nacht te zeveren over het leven, politiek, de liefde en het werk. Het is eens wat anders dan een pokeravond. Omdat het bovendien men only is, houden ze elke keer een spaarpotje (der Schwein!) bij om met die opbrengst een weekendje te organiseren voor hun gezinnen, waar de vrouwen verboden worden om iets te doen in het huishouden.

Hun gezever en hun vriendschap was oprecht en eenvoudig. Hun humor en hun verschillende karakters deden me erg aan onze vriendenkring denken. Zo hadden we onlangs ook nog een men's night out, waarbij er als vanouds weer ontzettend geluld, gelachen en dom gedaan werd. We hebben heel wat goede vrienden en vriendinnen, maar de harde kern kent mekaar al jaren en is volgens mij best close. Ik blog er weinig over en dat hoeft niet ook. Een copain moet zoiets immers niet lezen op internet maar wéten. En zonder melig te doen, ik heb er veel aan. Ik zou met veel plezier over 20 jaar nog samenzitten als die 5 vanavond. Met véél plezier.