Een uur heb ik er gestaan! EEN FUKKIN' UUR! Ik bel vorige week naar mensen om een afspraak van maandag te verschuiven naar donderdag. Op donderdag sta ik aan hun deur. Niemand die opendoet. -Hallo, mevrouw?
-Ah, hallo, we staan op de foor in Kortrijk. We hadden toch afgesproken maandag?
-Inderdaad, mevrouw, maar ik had gebeld om te afspraak te verplaatsen.
-Dat weet ik niet meer. Ik dacht dat het maandag was.
-Wanneer bent u weer vrij?
-Lukt morgen, vrijdag om 17u? Anders gaat het moeilijk.
-Geen probleem, ik zal er zijn...
En of ik er was! Ik moet verdomme een ander interview weigeren en doorspelen aan een andere drukbezette collega om daar een uur te staan blinken. GSM? Wel, die leggen we wel even af, meneer. Dit mogen ze elke week doen, maar niet nu met een deadline op maandag. Ja, ik ben verdomme razend. Ze mogen zich in elk geval aan een nieuwe afspraak verwachten en een subtiele doch snedige terechtwijzing.
Om dan nog maar te zwijgen over de moeite, de kosten en het tijdsverlies. Nog een geluk dat we door onze oversten zo geprezen en geapprecieerd worden om onze inzet. *kuch*
Update: Je houdt het niet voor mogelijk. Na uren proberen te bellen (en voicemail te krijgen), krijg ik 20.50u een berichtje: We zitten op een feest ze hebben al fotos komen trekken. Ah, leuk. Ze herinneren zich het tóch nog. Dan stuur ik maar beleefd terug of het morgen -zaterdag- ergens past. Bericht 2: We zijn heel het wekend weg sorie. Leuk is dat, g*dv*rd*mm*!
4 opmerkingen:
En over wie gaat het hier? Kwestie van te weten naar wie we onze giftige pijlen moeten schieten als we er ooit iets over te lezen krijgen...
Een negenjarige imitator van The King himself, dat naast talent *ahum* ook blijkbaar over onbeleefde ouders beschikt...
En wiens ouders absoluut niet wensen dat hun zoon beroemd wordt. Of euh ... vergis ik mij ? ;-)
Ze hadden ook nog kunnen zeggen, als ge toegekomen zou zijn:
sorry, maar elvis had just left the building.
dat zou al even erg geweest zijn, makker!
(niettemin: crap zeg!)
Een reactie posten