Stripverleden

Ik kon niet veel ouder dan 6-7 jaar geweest zijn, toen ik mijn eerste strip in handen kreeg. Ik kon niet slapen, dus stopte mijn vader me een album van Suske en Wiske toe. Het ging om De Witte Uil, een verhaal dat een bonte bende naar China bracht voor enkele bizarre avonturen met Chinese bendes, mandarijnen en opium. De avond erop vroeg ik een andere strip en had ik de smaak helemaal te pakken. Al snel bleek dat mijn pa nogal wat strips had, een hobby die hij van thuis uit meegekregen had. Bij mijn grootvader stonden op de gang naar de zolder twee boekenkasten, die uitpuilden van thrillers, romans en strips natuurlijk. Elke keer als ik als kind ging, vroegen we om naar boven te gaan en kozen we er bibliotheekgewijs een hele reeks uit. De Rode Ridder, Bakelandt, Nero, De Geuzen... oervlaamse strips die ons serieus boeiden. Maar ook Lucky Luke, Asterix en Yoko Tsuno lagen er in stripvorm.

Sindsdien trokken we elk jaar weer naar de toen nog twee stripfestivals aan de kust, waar de collectie van onder meer Suske en Wiske werd aangescherpt. Ik leerde thuis Kiekeboe kennen, de eerste strip die ik toen las was Black-out. Daarin wordt Kiekeboe wakker met een black-out van jewelste en kan hij beetje per beetje de puzzel leggen die hij leidt tot een chirurg die van een bekende popster Garfield en Mickey Mouse heeft gemaakt. Vreemd, een tikkeltje absurd en spannend. Ik vond het geweldig.
Strips waren de ideale bezigheid tijdens vakanties. Hadden we een goed rapport, dan kregen we het zomerboek van Suske en Wiske, een knoert van een stripboek met heel wat andere strips en spelletjes, iets waar we vaak écht naar uitkeken.

Toen ik 10 jaar oud was verscheen het Suske & Wiske-weekblad, dat we sindsdien elke week kochten. Daarin leerde ik Biebel, Steven Sterk, Bessy, Bollie en Billie, Sarah en Robin, Baxter, Waterland, Tandori, Sam, Muriel en Schroefje, Urbanus, De Familie Klipper en FC De Kampioenen. Dat ging zo een zestal jaar door, maar op het einde bracht onze pa dan weer wekelijks het Robbedoes-weekblad, dat net als het S&W-weekblad ondertussen ter ziele is gegaan door slabakkende verkoopcijfers. Opnieuw ging een wereld open en ging ik naast Standaard Uitgeverij meer strips lezen uit de Dupuis-stal, zoals: Robbedoes, De Kleine Robbe, Cedric, Kid Paddle, De Psy, G. Raf Zerk, Agent 212, Jojo. J.K.J. Bloks, Vrouwen in 't wit, Largo Winch en de geweldige Soda...

Enkele jaren geleden ontdekte ik ook internetstrips als Sigmund, DirkJan en Flo, waar ik ook al enkele exemplaren in stripvorm staan heb. Momenteel verzamel ik Asterix (nog 6 te kort!), Kiekeboe, Cedric, De Kleine Robbe en kleinere stripreeksen als Largo Winch, Kroost, De Psy... Van Suske en Wiske hoef ik niet alle strips te hebben. De reeks vanaf Het Delta Duel tot Tazuur tot Het Wondere Wolfje bevat zonder meer de meest geweldige albums van Sus & Wis. Hetzelfde bij Robbedoes, van album 39 (Avontuur in New York) tot album 46 (Als in een droom), niet toevallig strips aan de hand van Tome en Janry, die met Gazzotti ook instonden voor Soda en Alleen.

Ik ga het meest op zoek naar tweedehandsstrips die amper gelezen worden, zoals op het Boekenfestijn of winkels die ze haast nieuw voor een klein prijsje verkopen. Of er strips zijn die ik niet kan smaken? Jawel. Hoezeer ik ook fan ben van The Simpons, Urbanus en in veel mindere mate van FC De Kampioenen, heb ik een rothekel aan die strips. Voor mij zijn dat prentjes met tekstballonnetjes. Ook van Jommeke ben ik geen grote fan. Die verhaaltjes leken mij vaak wat té simpel. Alle respect voor het oeuvre van Jef Nys, maar Willy Vandersteen slaagde er pas in om op een verfijnde manier hele verhalen te creëeren, iets waar de laatste 50 albums helaas geen spoor meer van te zien is. Ook de gerestylede covers missen heel duidelijk dat vakmanschap. Bekijk het origineel en de nieuwe versie van De Komieke Coco eens van dichtbij. Het is een schande. Ook Kiekeboe zorgde voor nieuwe covers, maar bleef zijn eigen stijl trouw. Al was ik van die dikke tien albums met Stallaert ook geen grote fan...

En u? Wat leest u zoal?