02 oktober 2009

Einde in zicht (2)


Verlof heet het dan. Akkoord, er was een militair defilé, bijhorende militaire politie-begeleiding, een bezoek aan een brouwerij met bijhorend etentje, een minivoetbalwedstrijd met bijhorende plannen voor bizarre pyamaparty's, maar er was ook parket lakken, gasmannen ambeteren, meubels laten leveren, wat schilderen, stoelen en tafels in elkaar flansen, ikea-aankopen doen, hout splijten, bomen omzagen... Als ik het zo es nalees, klinkt het best vrolijk, geestig bijna of *opgelet! gebruik van afgrijselijk woord* romantisch. Dacht ik ook, tot ik merkte dat mijn geduld evenredig is met mijn bankrekening en dat het gemekker/gezaag/gemoei dan weer evenredig is met mijn groeiende ergernis aan de term 'ik-wil-me-niet-moeien-maar-zou-je-niet-beter...', inclusief gefronsde wenkbrauw. Dan is een mens ineens een freak of nature omdat het niet begint te kriebelen om samen te wonen.

'Komaan, elke avond gezellig met je lief voor de buis!'
--> Euhm... neeje. Ze werkt tot 22.30u dus zit een mens daar de ganse avond wat schoon te wezen.
'Ge moet dat toch missen, nu?'
-->'Ja, vooral omdat we de laatste vier jaar dat aparte-avondentempo niet gewoon zijn. Ik kwijn weg van de melancholie.'
'Je wil er toch je eigen plekje van maken?'
-->Eenmaal alle nonchalant afgewerkte zaken van de vorige eigenaars een beetje proper zijn, moet ge dat nog maar es vragen.
'Verwarming, water en elektriciteit. Meer hebben jullie toch niet nodig?'
--> Tuurlijk, verhuizen we ons boeltje in één weekend of in die drie resterende congéweken. Oh wait, die zijn er niet. En het feit dat ik me geen dag of -godbetert- een weekend kan herinneren waarbij ik niet eens vanalles moet regelen, helpt ook al veel. Vermeldde ik al dat egoïsme een luxe is voor iemand die altijd met iedereen rekening wil houden?
'Eindelijk, alle vrijheid!'
--> Alsof er nu opeens niemand een opmerking zal maken als er vijftien paar sokken naast je bed liggen, je je twee dagen niet scheert of je voor 2u je bed niet ziet.
'Alles bepalen op je eigen tempo.'
--> Op het tempo van je bankrekening, that's the way freedom rolls.
'Eindelijk op je eigen poten.'
--> Nog een geluk dat ik geweldig kan koken en handig ben als geen ander. Of wacht...

2 opmerkingen:

elke zei

alles op zijn tijd en rustig aan met dat uitpakken en verhuizen. Geen mens die het zal weten als er maanden later nog dozen staan te wachten. (gelijk hier, maar dan twee jaar later...)

elke zei

aja: succes met de laatste loodjes!!!