Tweestrijd

Vrijdag heeft onze jongsten één van de belangrijkste documenten uit zijn leven ondertekend, terwijl op dat moment mijn andere broer op de spoedafdeling lag te kermen van de pijn. Vandaag genieten ze alle twee nog na, de één van een dakappartement, de ander van een combinatie van een infuus, onderzoeken en een darminfectie.

Eigenlijk is het de hele week al zo. Twee mottige dagen op het ene werk, twee geestige dagen op het ander. Ik kan nog een reeks voorbeelden geven, maar de zin ontbreekt me momenteel.

Op de redactie zijn er de afgelopen week een aantal zaken ingrijpend veranderd. Een ontslag zorgde voor een tweetal verschuivingen. Een logische derde verschuiving zat er aan te komen, maar dat ging niet door. Ondertussen werd collega P. opgetrommeld voor de derde verschuiving, waarmee hij meteen de titel van editieredacteur kreeg opgespeld. Het feit dat hij hier een half jaar minder lang zit dan mij en dubbel zo ver van die editie woont als ik, zou me vroeger zwaar de bomen hebben ingejaagd. Vandaag weet ik beter, voor redenen die niet altijd direct duidelijk zijn. Geen wroeging, woede of frustratie te bemerken bij mezelf en daar ben ik blij om. Ik weet wat ik wil en ik laat het lot en de tijd hun zin doen. We doen gewoon lekker verder. Het komt wel goed, denk ik. :-)