Rotte rapen

Zes uur lang heb ik vandaag aan een lopende band vol rapen gestaan. Bovenop een rits houten palletten, met naast mij een Algerijn die niets anders kan dan stom in je gezicht grijnzen en voor mij een man waar ik me al weken in erger.

Ik heb iets meer dan 100.000 rapen zien passeren en geloof me, ik had ruimschoots de tijd om zoiets te berekenen. Had ik al gezegd dat de rotte en de hele grote rapen er uit moesten? De gemiddelde raap was zo groot dat je er het paard van Sinterklaas geen eten mee kon geven, maar het wel de kop kon inslaan. Het beest heeft al geen pinkers en zo zonder kop zou dat moeilijk worden komende december op die daken...

Enfin. Dan sta je daar twee meter boven de grond, uren aan een stuk voorover gebogen terwijl je semi-pompoenen achter je slingert, je handen helemaal ijskoud worden en je kleren stinken naar het meest zure goedje dat je ooit rook.
En dan weet je het... hiervoor heb ik journalistiek gestudeerd.