Grof geschut

Een drietal weken geleden vroeg ik een collega wat hij van de trouw verwachtte. Zijn antwoord: 'Hem kennende, bier en tetten.'

*schok*

Volgens mij was het de eerste keer dat er zo'n obsceen woord werd gebruikt in de redactiezaal. Nu, obsceen is nu ook het woord niet, want mijne vocabulair is een pak andere woorden gewend. Op het werk moet ik echter één der brave burgers spelen. Kan ook moeilijk anders, want mijn werkplek is ook niet bepaald geschikt om er af en toe eens een goede vloek door te jagen.

Links van mij zitten drie vrouwen, van dat soort wiens leven draait rond hun strijk, de kinderen en een berg afwas. Rechts van mij zit een überhippe grootmoeder, wiens adem altijd naar TicTac's en sigaretten ruikt maar wel overweg kan met een PlayStation en een Ipod. Achter mij nog een vriendelijke madam, al sakkert ze de hele dag op medewerkers en het trage systeem. Niets mis eigenlijk met mijn collega's, maar niet het soort waartegen je cafépraat of vettige kluchten uitslaat. Ik zou het aantal mensen die tegen zo'n grapjes kunnen, op één hand kunnen tellen. Een hand waarmee ik in een dronken bui vuurwerk mee afgestoken heb, nota bene. Soms ben ik wel eens benieuwd hoe ze zouden reageren.

'Wie moet een mens hier neuken om nog een pagina te krijgen?'

*ziet dichte collega's hartaanval krijgen*