Feisboek

Ik leerde het internet pas kennen rond het tweede middelbaar. Veel was er niet aan. Het leek een geweldig futuristisch speeltje, maar de surftips die ik overtikte uit het vergane boekje Netwerk werkten al even goed als de internetverbinding zelf. Niet dus. Ik heb het nooit gemist en pas toen we de laatste jaren van het middelbaar bereikten, bleek MSN perfect materiaal om na de lesuren wat bij te kletsen of af te spreken. Vandaag zijn er onnoemlijk veel varianten om regelmatig contact te onderhouden met vrienden in tal van digitale speelse adresboeken. Hi5, Netlog, Livejournal, Twitter, Redbox... noem maar op.

Alhoewel ik met Blogger al werk genoeg heb, betrap ik mezelf erop dat ik verder nog een account lopen heb op MySpace, Flickr, YouTube, Gmail, Ebay, LinkedIn en sinds kort ook op Facebook. Geweldig speeltje alweer, maar na enkele dagen is het spannende er al snel van af. Geweldig om je frientjeeeuhhs te poken en bloemuuhtjes en puppy'tjes en fotoowtjes en cadeauwtjes en quizzzzjes en, en, en *hapt naar adem* vanalles uit te wisselen *blaast weer uit*.

Qua networking is het wel eens leuk om oude contacten nieuw leven in te blazen maar vrienden onderhouden doe ik nog het liefst face-to-face. Zonder book erbij.