2.475 euro

Dat is de prijs van een mensenleven. 2.475 euro. Dat is nog geen honderdduizend rotte Belgische franken. Wat het opbrengt? Ouders die hun 15 jaar jonge bestaansreden in één klap kwijt zijn. Een jongeman die geboren wordt, naar school gaat, leert fietsen en afspreekt met vrienden. Je bouwt een band op voor het leven, waar niets kan tussen komen. Denk je.

Tot iemand het nodig vindt om na zijn werk te pintelieren tot hij niet meer in staat is om achter het stuur te kruipen. Maar hij doet het wel. Wijkt van de weg af. Overschrijdt een witte lijn. Schept een jonge fietser op, maar is zo dronken dat hij het niet eens merkt. Hij wil doorrijden, maar zijn kompaan maant hem aan te stoppen. Ze bellen niet eens de politie.

Een rijverbod krijgt hij. Vier maanden. 122 dagen. De bus of de fiets nemen. Vrienden of ouders aanspreken. En na vier maanden weer de hort op. Rondtoeren, een pint drinken, misschien nog allebei. Hij betuigde zijn spijt, staat in het artikel. Wat is spijt? Een excuus dat de ouders nooit kregen? Waarom heeft hij spijt? Hoe het zijn leven veranderd heeft of wat voor rompslomp het allemaal met zich meebracht? Een nieuwe job zoeken, een melding op een blanco strafblad… heeft hij daarvan spijt?

2.475 euro kost een toekomst. De kans op kleinkinderen. Een meisje dat de liefde van haar leven misschien nooit zal ontmoeten. Niemands leven die hij nog beroert, niemands leven die hij nog opfleurt. Iedereen gaat verder met zijn leven, terwijl het zijne niet meer dan een herinnering wordt. Triestig.