Collegialiteit

In de twee jaar dat ik aan mijn bureautje zit, zijn er bij collega's een aantal sterfgevallen voorgekomen. Hoewel ze er ongetwijfeld niets aan hebben, is je steun betuigen aan naaste collega's vaak het minste wat je kan doen. In ons geval, doen we dat door aanwezig te zijn op de begrafenis. Ik geef toe, voor medewerkers aan de kust met wie ik zelden tot geen contact heb, doe ik zoiets niet uit praktisch opzicht.

Een tweetal weken geleden, was er opnieuw een begrafenis. Op een woensdag, net op het moment dat we tot over onze oren in het werk zaten. Toch wilde ik het niet nalaten en ging het toen richting kerk op een kilometer of 2 van de redactie.
Vandaag merk ik -eerder toevallig- in een interne mail dat al wie dat uurtje niet heeft uitgeklokt, ook niet betaald wordt. Het gaat hierbij om een nieuwe maatregel waarvan slechts enkele op de hoogte waren. Een uurtje meer of minder zal mijn loon niet maken, maar toch vind ik het wat sneu dat collegialiteit op zo'n manier de grond wordt ingeboord. Zelfs al worden we bij het klokken niet betaald, zou ik niet nalaten om toch maar een uurtje vrij te maken, want mensen hebben geen deadline (no pun intended). Iedereen wil altijd de sfeer verbeteren op de werkvloer en toch vind ik dit ergens een gemiste kans...