Bijna (2)

De schat bleek gisterenavond ziekjes te worden en daarom besloot ze vanmorgen de dokter te bezoeken. Normaal zou ze op tijd terug zijn om het tweede deel van de bussenreportage af te werken (zie paar postjes lager), maar na twee uur bleek de wachtrij nog niet snel genoeg te minderen. Flexi is my middle name, dus belde ze me op en snorde ik richting bushalte, om daar nog een kwartier te staan wachten. De bus kwam deze keer wél af, maar had slechts één passagier. Omdat de opdrachtgevers liever geen ouw meekes op de foto zien staan, moeten we dus jonge slachtoffers zoeken.

Gelukkig bleek die ene passagier een gast van 20 jaar, die ik -net niet- bij zijn nekvel greep en voor de bus en fotograaf sleurde. Omdat het manneke op weg was naar het station voor zijn examen én niet veel tijd had, besloot ik er weinig woorden aan vuil te maken en mee met hem op de bus te springen. Het vlot en leuk interviewke zat erop toen we aan het station arriveerden, maar dan moest ik nog te voet terug naar mijn auto. Es goed vloeken? Nee, ik was al blij dat het gelukt was en dat ik nu tenminste met materiaal weer naar huis kon...