(W)arm eten

Gisterenmiddag had ik een interview in een bistro op de grote markt. U weet wel, van dat soort waar ouw meetjes graag hun koffietje komen drinken. Niet groot ook, dus de gezelligheid en de hygiëne leek er het allerbelangrijkste. Bij het binnenkomen viel één persoon mij op. Met mijn ooghoeken zag ik hoe een ongeschoren man gretig een bord friet met preparé en groentjes naar binnenwerkte. "Zielig eigenlijk", wist de eigenares. "Hij komt hier elke middag pas om 14.30u eten omdat niemand naast hem wil zitten. Nochtans is het een doodfraaie mens en valt hij niemand lastig." Welgemeend vriendelijk was dat, want aan de man te zien, zouden heel wat eigenaars de sukkelaar buitenkijken. "Hij is hier altijd welkom." Schoon toch?