Stamp in de ballen

Al een dikke week wil ik hier twee dikke postjes op kletsen omtrent vorig weekend (lees: het weekend er nóg es voor), maar ik ben zo slim geweest om mijn kodak bij Eline te laten liggen. Net als twee vensterkaders eigenlijk, al zijn die niet voor mij bestemd. Heb de afgelopen week immers al genoeg gezwoegd om mijn kamer wat ordentelijker te krijgen (en ’t is nog niet gedaan!). Enfin, voorts zal ik ook weinig tot geen aandacht besteden aan het feit dat ik zaterdagmiddag toch niet werd opgeroepen voor dag 4 in de verbouwingswerken zu casa Elina.

Haar buur uit de nood helpen ’s avonds zat er wel nog in. De traiteur in kwestie had opeens een hand of vier tekort. Rond ten elven toch maar van Veldegem naar huis getuft om ons nog snel in een ander pakkie te hijsen en aan het station nog een goeie frisse Rodenbach (of 5) in ons toupegat te gieten. Al was het maar om die stamp in mijn ballen van broerlief en plein café door te spoelen. Grapjes uithalen die opeens pijnlijk worden, u kent het wel. Drank? Dat is de duivel, meneer!