Interview

Voor één keer zat ik gisteren aan de andere kant van de pen. De jongste dochter van vrienden van mijn ouders belden me vorige week op met de vraag of ik wilde meewerken aan een schoolproject. Blijkbaar moesten ze met hun groepje een reportage maken à la Koppen en wilden ze het over journalistiek doen.
-Awel ja, waarom niet?
-We gaan het wel filmen.
-Fuck.

Enfin, we kennen die gasten al jaren en bovendien is ze samen met haar zus verantwoordelijk voor de goede zorgen van Turbo, in een vorig leven onze huisschildpad. Gisteren werd ik er dus verwacht op hun gezellig ingerichte zolderkamer. Tien minuten later werd ik door vier meiskes het vuur aan de schenen gelegd. Geen erg, want het viel goed mee. We hadden al eens de vragen overlopen en het bleken allemaal sympathieke madammen te zijn. Een uurtje later (inclusief bezoek aan de schildpad) was ik er al weer vanaf. Het eindresultaat moeten ze binnen twee weken indienen en dan mag ik een kopietje ophalen van het interview. Ik ben alvast curieus... En neeje, ik gooi het niet op uw tube!