Disneyland!

We hadden er al wekenlang naar uitgekeken en toen we er *klets* verrast werden met 4 VIP-tickets kon de pret al helemaal niet meer op. My loved one spreekt er al van sinds de eerste dag dat ik ze leerde kennen en afgelopen zaterdag waren we er eindelijk: jawel, Disneyland!

We waren er al vroeg bij en met een rit op de Space Mountain waren we meteen losgeschud. De rit in de Star Wars-simulator beviel ons iets minder op onze nuchtere maag. Enfin, while we entered fantasyland, botsten we op Pooh en de zijnen:

Daarna ging het richting adventureland, waar we ons begaven tussen de Jack Sparrows en de piratenboten. Disneyland lijkt commerciële kitsch, maar het is wel verdomd mooi afgewerkt .tot.in.de.puntjes. Uiteindelijk hebben we het hele park gezien, maar om écht alles te zien heb je minimum twee dagen nodig...

Na een lekker Mexicaans middagmaal, moesten we veel te lang aanschuiven bij de Indiana Jones-attractie (fuck die fastpass!), om ons vervolgens te reppen naar de overigens best indrukwekkende Disney-parade.

Prinskes en prinseskes troef alvast, die de kinderen betoverden met een dansje hier en daar en veel gewuif. Gasten in kostuums hadden het even hard zweten als de batterijen van de honderden digitale camera's, waarvan de mijne ook mogen werken heeft. De schat kan alvast een keuze maken uit een kleine 350 foto's...

Proper dat het daar is. En gedetailleerd. En schoon. En proper! Zelfs de glasramen in het kasteel waren mooi afgewerkt. Er was natuurlijk weer ééntje die nergens van kon blijven...

Na een avondmaal (lekker verdikke!) in volledige Westernstijl, doken we nog even de souvenirshopkes in. Nu, onze portemonnee heeft het perfect overleefd, maar ik was er toch aan voor de moeite. Disney is voor de klein mannen, maar ik was er toch maar weer helemaal weg van, jawel. Een kinderbroek is gauw gevuld, inderdaad, en van mij was het niet anders.

Of we nog teruggaan? Wat is dat nu voor domme vraag?